Doorzetten

De zomervakantie loopt op zijn einde en dat betekent dat er een nieuwe studie op het programma staat voor Mia. Ze gaat aan de slag met de studie verpleegkunde. Ze heeft geen idee wat ze kan verwachten, maar ze heeft er wel heel erg zin in. Mia geeft niet snel op en blijft haar doelen voor ogen zien. Ze is een actief persoon, sport drie keer per week en is erg avontuurlijk. Ze houdt van reizen en gaat heel graag de natuur in om de wereld te kunnen ontdekken.

De wekker gaat. Ze doet haar ogen open, slaat de lekkere warme dekens van zich af en schuift de verduisterende gordijnen opzij. Zo komt er meer licht in haar kamer en kan ze beter wakker worden. Ze voelt de warme zon haar kamer in schijnen en krijgt er een heerlijk lekker warm gevoel van. Als ze haar ramen opent, voelt ze de koude bries naar binnen stromen en tegelijkertijd over haar lichaam glijden. Ze slaakt een diepe zucht; wat is de vakantie toch snel gegaan.

De opleiding begint met een introductieweek om de klas en de docenten beter te leren kennen. Ze heeft hier enorm veel zin in, maar vindt het toch ook spannend. Ze hoopt zo erg dat ze nieuwe vrienden kan maken om de opleiding makkelijker en gezelliger door te kunnen komen. Het ontbijt staat als eerste op de planning voor vandaag. Zo kan ze met een gevulde maag door naar Leiden.

De introductiedagen gaan heel snel voorbij. Mia vindt het best vermoeiend, maar ook heel interessant. Dit komt door de mooie en inspirerende verhalen van de anderen. Haar klasgenoten vertellen waarom ze hebben gekozen voor de opleiding, hoe ze nu in het leven staan en wat ze graag verder in hun leven willen. Dit inspireert haar heel erg. Alle nieuwe prikkels zorgen ervoor dat ze ’s avonds steeds direct in een diepe slaap valt.

Gedurende de weken van de studie, merkt Mia dat de studie toch lastiger is dan gedacht. Het leren lukt, ze begrijpt de leerstof, maar dat komt niet tot uiting tijdens de theoretische toetsen. Het is iedere keer een vijf en daar baalt ze van. De andere toetsen, deadlines en opdrachten lukken wel altijd. Het zijn geen tienen, maar het zijn wel mooie punten. “Toch nog even doorzetten met de studie”, zegt ze tegen zichzelf. 

Ze blijft er maar aan denken en haar emoties zitten erg hoog. De tranen prikken al achter haar ogen als ze onderweg is naar huis. Ze kan het niet tegenhouden en begint zachtjes te snikken en besluit achterin de bus te gaan zitten. Ze pakt haar telefoon en gaat op zoek naar positieve liedjes op Spotify. Als ze thuiskomt, brengt ze haar studiefrustraties tot gesprek bij haar ouders. Ze weet het namelijk even niet meer en barst in tranen uit. Ze mag lekker uithalen bij haar ouders om het even allemaal los te laten.

Half jaar verder

Halverwege het jaar merkt ze dat ze niet lekker in haar vel zit en laat het nog even zijn beloop. Er is weer een tentamenperiode aangebroken voor Mia. Ze ziet hier tegenop en krijgt tijdens het studeren chaos is haar hoofd. Ze heeft dit nog nooit eerder gehad; wat is hier aan de hand? Via Google komt ze erachter dat het een paniekaanval is. Ze merkt dat ze het warm krijgt, zich slecht kan concentreren en moeite heeft om tot de stof te komen. Oh nee een paniekaanval, denkt ze. Wat kan ik hieraan doen? Mia stelt de vraag aan Google en ademhalingsoefeningen lijken het meest voorkomende antwoord. Deze brengt ze tot uiting en ze merkt dat het al beter gaat.

Aangezien het heel veel is wat ze moet leren, besluit ze een goede en overzichtelijke planning te maken. Het is een behoorlijke planning, dus het kost haar veel tijd. Met een kopje groene gember thee en een chocolate chip cookie ploft ze op de bank. Een half uurtje pauze, spreekt ze met zichzelf af. Inmiddels zijn er al 45 minuten verstreken, door allerlei TikTok-filmpjes vergat ze de tijd. “Oké, nu ga ik echt weer naar boven”, spreekt ze zichzelf streng toe.

Ze merkt dat het lastig is om tot het studeren te komen, door al haar gedachten die als honkballen door haar hoofd schieten. Haar hoofd voelt vol en leeg tegelijk, doordat ze niet zo lekker in haar vel zit. Gedurende de middag wil het nog steeds niet lukken met leren dus besluit ze ermee te stoppen voor vandaag. Ze spreekt met zichzelf af: ik ga morgen naar school om te studeren en vraag of de rest van het studiegroepje ook naar school wil komen. Ze krijgt hier al snel reactie op en ze spreken om 9.30 uur af.

Mia is al vroeg op school en besluit toch nog even een luchtig boek te pakken, voordat ze aan de dikke studieboeken met veel theorie over het menselijk lichaam, anatomie, fysiologie en pathofysiologie begint. Haar studiegenootjes komen een voor een binnengedruppeld en praten nog even met elkaar. Nadat iedereen is aangekomen op school, maken ze eerst een globale to-do lijst voor vandaag. Ze beginnen met de fysiologie van het menselijk lichaam, zodat daarna beter snappen wat ze moeten leren. Na een uurtje studeren, nemen ze even pauze om de gedachten ergens anders bij te hebben. “Even wat eten halen beneden”, zeggen ze tegen elkaar.

Mia loopt naar buiten om wat rustiger te worden. Even op een bankje zitten en mediteren, vaak helpt dat. Op dat moment voelt ze dat het beter is om naar huis te gaan. Dan wordt het maar een klote toetsweek, denkt ze. Gezondheid gaat voor! Ze loopt de school weer binnen en meldt zich voor de rest van de middag bij haar studiemaatjes af.

Mees, een van haar studiemaatjes, loopt met haar mee naar huis. Hij ziet namelijk dat ze niet lekker in haar vel zit en vraagt: “Gaat alles wel goed met je?”. “Ik wil het er liever niet over hebben, ik ben nog aan het onderzoeken wat er precies aan de hand is”, zegt Mia. Mees begint over iets anders. Tijdens het gesprek gaat het hart van Mia sneller kloppen.

Als ze thuis is probeert ze weer te studeren, omdat het toch wel erg veel is. Maar het lukt niet door het gebrek aan concentratie. Na anderhalf uur stopt ze. Morgen weer een dag. Haar bed is nu haar grootste vriend. Ze valt als een blok in slaap. Haar ouders laten haar lekker slapen en de volgende morgen wordt ze pas wakker.

Vandaag staat het tentamen op de planning. Mia gaat wel zien hoe de toets gaat. Ze gaat weer eerder naar school vandaag. Zo kan ze nog even acclimatiseren en mediteren om rustig te worden. Ze loopt naar het lokaal toe en neemt plaats op de aangewezen stoel. Tijdens de toets merkt ze dat het echt niet goed gaat, maar ze vult toch op elke vraag wat in. Ze is snel afgeleid door ieder geluidje wat ze hoort: het klikken van pennen, het omvouwen van papier en het gezucht van de anderen in het lokaal. De leraar kijkt de toets gelijk na dus Mia blijft nog even op school wachten met haar studiegenootjes. “Ik wil mijn uitslag echt wel weten”, zegt Mia tegen Mees.

Na een klein half uurtje komt de leraar naar buiten, hij schudt zijn hoofd en op dat moment weet Mia al genoeg. Ze baalt en is verdrietig. De herkansing is pas weer aan het einde van het jaar en daar ziet ze nu al tegenop. Gelukkig is Mees er om haar te troosten.

Ondanks de tegenslagen zet Mia toch door. Ze weet diep van binnen dat de opleiding bij haar past. Dit merkte ze al tijdens haar stage in het ziekenhuis op de verpleegkunde afdeling. Het behulpzame van het beroep vond ze heel leuk en ze genoot van haar werkzaamheden. Kortom het gaf haar veel energie, dus ze weet het zeker: ik ga gewoon door ondanks de tegenslagen, het lukt mij uiteindelijk wel!