Pip en het Herfstfeest

Er was eens een klein dorpje in een bos hier heel ver vandaan. In het bos leefden verschillende dieren vriendschappelijk met elkaar. Niets daar was te gek, alles mocht en kon. En op een dag werd er feest gevierd om het begin van de herfst te vieren.

Paddenstoelen schoten uit de grond en bladeren dwarrelden door de lucht heen. In het bos zag Pip een prachtige kleurenspektakel van goudgeel, roestig oranje tot koperrood. Na al de lentedagen zouden ze eindelijk weer een groot feest kunnen vieren. Samen met Eddie de schildpad zou Pip de muis het bos versieren. Ze begonnen met het ophangen van lichtjes om de grootste boom in het bos. Om zelfs in de avond nog feest te kunnen vieren.

Achter haar klonk een ritselend geluid achter een struik. Lenny de pauw kwam tevoorschijn. “Ha, die Pip”, riep hij luid. “Goedemorgen meneer pauw”, zei Pip. “Ik heb een heel groot probleem”, zei de pauw. Hij zuchtte diep. “Ik heb geen kastanjes om kastanjetaart te bakken en er is geen feest zonder taart. Zou je voor mij kastanjes willen halen zodat ik de lekkerste taart kan maken die iemand ooit geproefd heeft?”. Eigenlijk had zij helemaal geen tijd om Lenny te helpen, maar Pip zou niet Pip de muis zijn als ze niet op alles ja zegt. “Natuurlijk wil ik je helpen meneer pauw”, zei ze daarom. “Dankjewel”, zei meneer pauw. Met een glimlach op zijn gezicht liep de pauw weg. Eddie de schildpad schudde afkeurend zijn hoofd. “Pip, soms moet je nee zeggen anders kom je straks zelf in de problemen”. Pip haalde haar schouders op. Één ding meer doen voor het feest was toch geen ramp.

Nadat ze samen met Eddie de schildpad het hele bos had versierd, begon ze met het zoeken naar kastanjes voor de taarten van meneer pauw. Onderweg kwam ze Klara de olifant tegen. “Hoi Pip”, zei de olifant. Klara keek naar boven naar de zon die al hoog aan de hemel stond. “Het is al zo laat en ik moet nog zoveel doen”, riep ze luid. Verschrikt sprong Pip in de lucht. “Wat moet je dan nog doen?”, vroeg Pip bezorgd. “Iedereen heeft mooie kleren voor het feest, maar ik niet. Mijn roze jurk is vanmorgen gescheurd.” Een traan gleed over de wang van Klara. “Kan jij mij helpen?”. Pip zou niet Pip de muis zijn als ze niet op alles ja zegt. “Ik kan je wel helpen”, zei Pip. De olifant begon vrolijk te dansen. “Dankjewel Pip”. Huppelend liep de olifant weg. Pip haalde haar schouders op. Twee dingen meer doen voor het feest was toch geen ramp.

Het werd avond. Sterren twinkelden in de nacht. Samen met haar beste vriendin, Liese de poes, zat Pip in haar knusse huisje voor de open haard waarin een klein warm vuurtje brandde. “Ik heb vandaag al mijn taken gedaan”, zei Liese trots.

Verdrietig dacht Pip terug aan de taken die zij gedaan had. Ze had niet genoeg kastanjes kunnen vinden voor de taarten van meneer pauw. Ook was er geen stof meer te vinden voor de jurk van Klara de olifant. De hele dag door hadden bewoners van het bos gevraagd of Pip kon helpen. En Pip zou niet Pip de muis zijn als ze niet op alles ja had gezegd. In haar gedachten liep Pip een lijstje af van alle taken die ze nog moest doen voordat het feest begon. Verschrikt sprong ze op uit haar leunstoel. Ze had zoveel ja gezegd dat nooit alles af zou zijn voordat het herfstfeest begon. Ze zou zoveel bewoners teleur moeten stellen. “Wat is er?”, vroeg Liese de poes bezorgd toen ze Pip’s gezicht zag. “Ik kan nooit alles doen voor het feest begint. Wat moet ik nu doen?”, zei Pip droevig. Had ze maar nooit op alles ja gezegd. “We vinden wel een oplossing”, stelde Liese haar gerust.

De volgende morgen was Pip al wakker voordat de eerste zonnestralen in haar huisje schenen. Plotseling klonk er een geluid aan de voordeur. Pip vroeg zich af wie dat zou kunnen zijn. Het zou toch geen inbreker zijn? Met een trillende hand pakte Pip de deurknop vast en rukte met een zwaai de deur open. “AAAAHH”, schreeuwden ze allebei tegelijk. Verbaasd keek Pip in het gezicht van Eddie de schildpad. “Wat doe jij hier?” Na een diepe ademhaling begon Eddie met praten. “Ik had je nog zo gewaarschuwd, er moeten nog zoveel voorbereidingen gebeuren voor het feest. Er is zelfs een kans dat het feest niet door kan gaan”. Pip keek verdrietig naar beneden. “We hebben nog de hele dag. Kop op Pip, we kunnen het feest nog redden!” Samen met de schildpad liep Pip naar de plek waar het feest zou plaatsvinden. Zachtjes begon ze te zingen.

Langzaam wordt het iets kouder.

Dauwdruppeltjes hangen in een spinnenweb.

Bladeren vallen van de boom, ze zijn gekleurd in het bruin en oranje.

Het bos wordt zo heel kleurrijk.

Dat is iets om te vieren.

Het grote herfstfeest komt eraan.

Pip’s liedje klonk door het bos heen en bereikte de oren van alle bewoners in het bos. Na een tijdje stond het hele feestterrein vol met mensen. Eindelijk had Pip een oplossing bedacht. In plaats van iedereen te helpen, gaat ze dit keer zelf vragen om hulp.

“Ik wilde jullie allemaal helpen en heb daarom steeds ja gezegd”, begon Pip. “Ik wilde jullie niet teleurstellen en ik kon geen nee zeggen. Zouden jullie mij willen helpen?”

De bewoners keken elkaar aan. “Natuurlijk gaan we je helpen Pip”, zei Lenny de pauw. “Het spijt ons allemaal dat we je zoveel gevraagd hebben. Met zijn alle zorgen we ervoor dat vandaag het mooiste feest ooit wordt”.

De hele ochtend en middag lang werkten de bewoners hard om samen alle voorbereidingen voor het feest af te maken. Toen het avond begon te worden was eindelijk alles af. Het was gelukt!

De muziek werd harder gezet. De bewoners van het bos begonnen te dansen. Lenny de pauw stond trots bij zijn kastanjetaarten. Klara de olifant danste de sterren van de hemel in haar nieuwe roze jurk. Alle bewoners vierden dat de herfst kwam.

Na even gedanst te hebben met Klara de olifant liep Pip naar de tafel waarop alle kastanjetaarten lagen. Naast de tafel stond Eddie de schildpad met een mes. “Pip, zou je mij willen helpen met het aansnijden van de taart?”, vroeg hij. En voor het eerst in haar leven sprak Pip het ene woord dat ze nooit eerder had gezegd: “NEE”.